Filmy reżyser

Mistrz prowokacji Morgan Spurlock, z przewrotną perfekcją, przedstawia świat product placement, marketingu i reklamy, kręcąc film sfinansowany w całości przez product placement, marketing i reklamę. Żyjemy w świecie, w którym nie da się przejść przez ulicę, żeby ktoś nie spróbował nam czegoś sprzedać. Posługując się awangardowymi środkami komizmu i totalnej samoeksploatacji, Spurlock analizuje świat reklamy i marketingu używając swojej osobistej uczciwości jako waluty, żeby sprzedać się temu, kto oferuje najwięcej. Ironiczny, zabawny, przewrotny i inteligentny film obnaża naszą obrandowaną przyszłość. Pierwszy na świecie docbuster.

Nieco sfrustrowany i zagubiony w życiu reżyser przyjeżdża do Suwon, gdzie ma zaprezentować swój film, a przechadzając się po mieście przypadkowo poznaje początkującą malarkę Yoon Hee-jung, z którą spędza popołudnie. Ich znajomość szybko przeradza się we flirt, ale reżyser wyznaje w końcu dziewczynie, że jest żonaty – jak więc rozwinie się ich relacja?

Julia (Debra Messing) i Tom (Christian Borle) to zgrany zespół przy tworzeniu piosenek. Zaczynają właśnie pracę nad utworami muzycznymi do nowego musicalu o Marilyn Monroe. Kiedy broadwayowska producentka Eileen (Anjelica Huston) zgadza się finansować ich projekt, nadchodzi czas na casting. W końcowym etapie pozostają dwie kandydatki: Ivy Lynn (Megan Hilty) - zdeterminowana weteranka broadwayowskiej sceny, która swoim wyglądem przypomina ikonę kina, przez co wydaje się być faworytką do otrzymania roli; oraz Karen Cartwright (Katharine McPhee) - młoda dziewczyna z Iowy, która marzy o zostaniu aktorką na Broadwayu.

W 1957 r. Ingmar Bergman awansował do panteonu kina ― wtedy swoją premierę miały stworzone przez niego arcydzieła: Siódma pieczęć i Tam, gdzie rosną poziomki. Pokazywany premierowo w Cannes film Jane Magnusson prezentuje kulisy życia reżysera w tym przełomowym czasie. Stworzony przez reżyserkę portret Bergmana nie jest jednak kolejną laurką ― na nagrody i uznanie, na jakie zasłużył, cieniem kładą się jego mitomania, despotyzm i egoizm.

Tytułowa Mowa ptaków jest językiem, jakim posługują się wykluczeni z agresywnej, hałaśliwej większości: dręczony przez dzieci nauczyciel historii, wyrzucony z pracy polonista, trędowaty kompozytor, dziewczyna sprzątająca w domu bankiera, szpotawa kwiaciarka i zafascynowana kinem uczennica. Zepchnięci na out przez reprodukujący bezmyślność system, przez skandujące „Nie-na-wi-dzę! Nie-na-wi-dzę!” stadionowe bandy nazioli; na swoją obronę mają tylko ironię, kwiaty i cytaty z klasyków.

Seul, 1970: reżyser Kim (Song Kang-ho) chce przerobić zakończenie swojego filmu „Pajęczyna”. Jednak władze cenzury oraz skargi aktorów i producentów nadal wtrącają się, a na planie panuje wielki bałagan. Kim musi zatem przezwyciężyć ten chaos, aby ukończyć to, co uważa za swoje największe arcydzieło…

Tippi Hedren (Sienna Miller) jest mało znaną amerykańską aktorką, która nagle otrzymuje propozycję zagrania w filmie samego Alfreda Hitchcocka. Bez wahania przyjmuje ofertę.

Obsesyjnie zazdrosny mąż, jego seksowna żona – aktorka, podstępny hollywoodzki reżyser, kurier rozwożący narkotyki, sprzedawca hot dogów z mroczną przeszłością, sfrustrowany uczeń w ryzykownej misji, alpinista naprawiający hotelowe okna, uliczny malarz, ekipa pogotowia ratunkowego z zaskakującym problemem, dziewczyna z psem, grupa zakonnic. Przekrój mieszkańców wielkiego miasta, których życie i pasje przeplatają się ze sobą. Nieoczekiwany łańcuch zdarzeń przypieczętuje losy wielu z nich w ciągu zaledwie jedenastu minut.

Reżyser Peter Von Kant, podczas spotkania z przyjaciólką Sidonie poznaje Amira, w którym się zakochuje bez wzajemności.

Ekscentryczny milioner postanawia stworzyć film, dzięki któremu zapisze się w historii. Aby tego dokonać, sięga po najlepszych z najlepszych. Na fotelu reżysera zasiada więc równie słynna co kontrowersyjna Lola Cuevas (Penélope Cruz), która do głównych ról w filmie angażuje prawdziwe legendy w swoim fachu. Jej wybór pada na hollywoodzkiego amanta Félixa Rivero (Antonio Banderas) oraz ikonę teatru Ivána Torresa (Oscar Martínez). Problem w tym, że obaj panowie, choć w swoich kategoriach osiągnęli i zdobyli już wszystko, cierpią na przerost ego i delikatnie mówiąc, nieszczególnie za sobą przepadają. Żeby sprostać zaskakującym pomysłom Loli, aktorzy z najwyższej półki będą musieli znaleźć jednak wspólny język i zmierzyć się z dziedzictwem własnych karier. Pytanie tylko, kto z nich pozostanie na placu boju, kiedy po raz pierwszy wybrzmi słynne: „Kamera i… akcja!”?