Filmy artysta, reżyser

Julio Arenas (Jose Coronado), słynny aktor, znika podczas kręcenia filmu. Jego ciała nigdy nie odnaleziono, a policja zakończyła dochodzenie. Dwadzieścia dwa lata później program telewizyjny poświęca jeden wieczór tej tajemniczej sprawie i prosi o zeznanie najlepszego przyjaciela Julio, reżysera filmu, Miguela Garaya (Manolo Solo). Jadąc do Madrytu, Miguel zagłębi się w swoją przeszłość...

Reżyser teatralny zamierza wystawić do bólu realistyczną sztukę teatralną opowiadającą o jego własnym życiu. Wraz z postępem prac nad sztuką rozpada się jego życie prywatne.

Tytułowa Mowa ptaków jest językiem, jakim posługują się wykluczeni z agresywnej, hałaśliwej większości: dręczony przez dzieci nauczyciel historii, wyrzucony z pracy polonista, trędowaty kompozytor, dziewczyna sprzątająca w domu bankiera, szpotawa kwiaciarka i zafascynowana kinem uczennica. Zepchnięci na out przez reprodukujący bezmyślność system, przez skandujące „Nie-na-wi-dzę! Nie-na-wi-dzę!” stadionowe bandy nazioli; na swoją obronę mają tylko ironię, kwiaty i cytaty z klasyków.

Obsesyjnie zazdrosny mąż, jego seksowna żona – aktorka, podstępny hollywoodzki reżyser, kurier rozwożący narkotyki, sprzedawca hot dogów z mroczną przeszłością, sfrustrowany uczeń w ryzykownej misji, alpinista naprawiający hotelowe okna, uliczny malarz, ekipa pogotowia ratunkowego z zaskakującym problemem, dziewczyna z psem, grupa zakonnic. Przekrój mieszkańców wielkiego miasta, których życie i pasje przeplatają się ze sobą. Nieoczekiwany łańcuch zdarzeń przypieczętuje losy wielu z nich w ciągu zaledwie jedenastu minut.

Wypalony reżyser filmowy, nie ma już weny aby nakręcić kolejny film. Ucieka w świat fantazji przed przytłaczającym go otoczeniem.

Nicolas jest artystą, filmowcem, który jedynie pragnie wyrażać siebie, lecz inni marzą o redukcji głosu jego twórczości do poziomu ciszy. W momencie, gdy władza Gruzji zaczyna dyktować jedyny słuszny kierunek myślowy, Nicolas niezwykły rezygnować z własnego zdania, opuszcza rodzinny kraj na rzecz ojczyzny demokracji, Francji. Lecz i tam stan akceptacji nie trwa długo...

Ten film dokumentalny ukazuje kulisy współpracy reżysera Roberta Wilsona i artystki Mariny Abramović nad wstrząsającym spektaklem muzycznym inspirowanym jej twórczością.

Robert i Marie są parą – ale nie mogliby być bardziej od siebie różni. Ona jest niezwykle oddanym swojej pracy lekarzem, ordynatorem szpitala dziecięcego. On zaś jest reżyserem, z głową wiecznie w chmurach, który żyje własnymi projektami i historiami, i bardzo wybiórczo przyjmuje elementy świata, który go otacza. Dawniej przeciwstawne charaktery ich zbliżały. Teraz powodują coraz więcej konfliktów i sprzeczek. W dzisiejszym świecie związki stają się ciężarem i obnażają w nas to, co najgorsze. A jednak część z nas nie rezygnuje z tego, co można nazwać miłością. Dlaczego? Może za bardzo boimy się samotności, albo miłość naprawdę pozwala znieść wszystko. Ale, jak pokazuje przykład Marie i Roberta, nawet tolerancja ma swoje granice.

Robert Wilson – geniusz kreatywności – jeden z najbardziej kontrowersyjnych i niekonwencjonalnych artystów naszych czasów. Reżyser, aktor, choreograf, tancerz, dramaturg, architekt, rzeźbiarz, scenograf. Stworzył swój własny, niepowtarzalny język wizualny. Przez czterdzieści lat jego estetyka miała olbrzymi wpływ na międzynarodowy teatr i operę. Inscenizował najróżniejsze gatunki i style, od dramatów Eurypidesa po opery Straussa, współpracował m.in. z Philipem Glassem, Tomem Waitsem, Susan Sontag, Davidem Byrne'em, Allenem Ginsbergiem, Williamem S. Burroughsem. Katharina Otto-Bernstein przez pięć lat towarzyszyła Wilsonowi z kamerą. Udało się jej namówić go na zwierzenia dotyczące trudnego dzieciństwa. Interesowały ją także słynne produkcje. Powstał portret kontrowersyjnego twórcy i jego niekonwencjonalnych metod pracy.