Filmy żołnierz, modlitwa, fotografia

Opowieść o niezłomnej woli i wielkiej wierze przeciwstawionym fizycznej sile i politycznym mechanizmom. To prawdziwa historia Tenzina Gyatso - tybetańskiego chłopca, który jako Dalaj Lama prowadził swój naród przez najbardziej burzliwe czasy w jego historii.

Juliette Grant (Patricia Clarkson) przylatuje do Kairu, by spotkać się ze swym mężem Markiem, pracownikiem ONZ. Niestety ten zostaje zatrzymany w Strefie Gazy. Pod nieobecność męża towarzystwa Juliette dotrzymuje Tareq (Alexander Siddig), przyjaciel z pracy Marka, rodowity Egipcjanin. Podczas wspólnych spacerów po Kairze, poznawania i oswajania się z muzułmańską kulturą, pomiędzy tym dwojgiem tak różnych ludzi zaczyna rodzić się subtelna więź.

Dzieje francuskiej rodziny Froment ukazane na tle napięć i walk wojennych w latach 1871-1939. Od oblężenia Paryża poprzez wojnę francusko-pruską w 1871 r. do inwazji Niemców podczas II wojny światowej.

"Widmo wolności" składa się z luźno powiązanych ze sobą scen, które przedstawiają najdziwniejsze sytuacje. Główną ideą filmu, było wywrócenie standardowego pojmowania świata, do góry nogami. Oglądamy więc obiad, przy którym goście siedzą na muszlach klozetowych, a jeść udają się na osobności, do ustronnej kuchni; grupę mnichów grających w pokera o święte medaliki; rodziców, którzy poszukują swojej córeczki, chociaż ta wszędzie chodzi z nimi; parę, która gorszy się na widok zdjęć różnych zabytków; czy wreszcie snajpera, który po zabiciu grupy ludzi, dostaje wyrok śmierci, a jednak wychodzi spokojnie na wolność i rozdaje autografy.

Joe Buck, młody chłopak z Teksasu, chce zostać żigolakiem w Nowym Jorku. Bierze więc swój czarny, kowbojski kapelusz, tranzystorowe radio i rusza na podbój. Na miejscu zastaje jednak zepsuty i bezlwględny świat. Poznaje jednak Rizza, emigranta, który żyje na skraju nędzy. Z czasem okaże się on, jedynym przyjacielem Bucka. Razem będą musieli walczyć o przetrwanie w wielkomiejskiej dżungli.

Para detektywów zostaje przydzielona do wyjaśnienia szeregu spraw paranormalnych.

Akcja obejmuje okres od zimy 1957 do końca 1960, cofając się w retrospekcji do wypadków 1954 roku. Dały one początek narodowowyzwoleńczej walce ludu algierskiego. Opis ogranicza się do miasta Algier, a właściwie do jego arabskiej dzielnicy Kazby.

Dionizy Złotopolski (Henryk Machalica) mieszka w Złotopolicach wraz z synem Markiem (Kazimierz Kaczor), niezależnym senatorem, najczęściej zresztą przebywającym w Warszawie, i jego żoną Barbarą (Anna Nehrebecka), którzy mają dwóch dorosłych synów. Starszy Waldemar (Andrzej Nejman) jest gospodarzem i prowadzi gospodarstwo. Nie ma szczęścia w miłości i wciąż szuka kandydatki na żonę. Okazuje się, ze znalezienie partnerki, która zgodziłaby się wraz z nim zamieszkać na wsi jest trudne. Młodszy syn – Kacper Złotopolski (Andrzej Piaseczny) to czarna owca w rodzinie. Rzucił szkołę i postanowił rozpocząć karierę muzyka. Druga linia rodu – Gabrielowie mieszkają w Warszawie. Wywodzą się od bliźniaczej siostry Dionizego, Eleonory (Alina Janowska). Jej syn – Wiesław (Paweł Wawrzecki) jest komendantem posterunku policji na Dworcu Centralnym, a jego żona Marta (Ewa Ziętek) prowadzi luksusową kawiarnię. Mają razem syna – Tomka (Piotr Szwedes), który ku rozpaczy rodziców rzucił studia medyczne i rozpoczął karierę akwizytora – jego zdaniem w ten sposób najszybciej dorobi się dużych pieniędzy. Starszy syn Mirek (Radosław Elis) i jego żona Weronika (Agnieszka Sitek) oczekują narodzin pierwszego dziecka. Córka Wiesława z pierwszego małżeństwa, Agata (Paulina Młynarska), pracuje w agencji pośredniczącej w sprzedaży nieruchomości.

Sophie Scholl była niemiecką studentką, która razem ze swoim bratem Hansem i kilkoma innymi studentami założyła grupę konspiracyjną o nazwie „Biała Róża”. Organizacja ta sprzeciwiała się reżimowi hitlerowskiemu. Historia opowiedziana w filmie koncentruje się na wydarzeniach, które rozegrały się pomiędzy 17 a 22 lutego 1943 roku. Wtedy to Sophie i jej brat Hans zostali aresztowani przez Gestapo.

Serial przedstawia losy pochodzących z różnych warstw społecznych mieszkańców przedwojennej, warszawskiej kamienicy, mieszczącej się przy ulicy Złotej, począwszy od końca II wojny światowej, aż po współczesność; przy okazji będąc cennym i pouczającym zapisem przemian społecznych i politycznych, mających miejsce w Polsce na przestrzeni ostatniego półwiecza.