Filmy nalot, schron

Głównymi bohaterami filmu są Peter, Susan, Edmund i Lucy, którzy przez przejście w magicznej szafie trafiają do tajemniczej Narnii. Jest to kraina mówiących zwierząt, karłów, smoków i innych tajemniczych stworzeń. W tym baśniowym świecie od ponad stu lat panuje wieczna zima, którą stworzyła zła Biała Czarownica. Wszyscy mieszkańcy tej krainy wierzą w proroctwo, które zapowiada nadejście bohaterów mających uwolnić Narnię od zaklęcia rzuconego przez Białą Czarownicę.

Druga wojna światowa. Bezdzietne małżeństwo z czeskiego miasteczka ukrywa w swoim domu młodego Żyda. Aby uniknąć zdemaskowania, wprowadzają w życie pewien ryzykowny pomysł.

Ranek 13 lutego 1945 roku. PIOTR (Andrzej Łapicki), polski więzień obozu koncentracyjnego, ucieka z transportu ewakuacyjnego przejeżdżającego przez Drezno. Piotr zna to miasto – bywał tu przed wojną, kiedy studiował sztukę. Obecnie w Dreźnie panuje nieopisany chaos spowodowany ofensywą nadciągającej Armii Radzieckiej. Piotr trafia pod konspiracyjny adres, lecz nie otrzymuje tam pomocy... Nie mogąc znaleźć schronienia, tuła się po ulicach i przypatruje ludziom. Wielkie wrażenie robi na nim młoda Niemka, której towarzyszy oficer SS. Tymczasem wieczorem zaczyna się nalot samolotów RAF-u. Piotrowi udaje się dostać do schronu. Samoloty zrzucają tysiące bomb zapalających. Śródmieście Drezna płonie. Zniszczona zostaje drezdeńska starówka i centrum handlowe. Piotr przenosi się do mieszkania pewnego niemieckiego profesora. Po północy rozpoczyna się nalot dywanowy. Płonące budynki zostają doszczętnie zburzone. Uciekając przed bombami i pożogą, Piotr usiłuje wraz z tłumem oszalałych z przerażenia mieszkańców wydostać się z miasta. Spotyka młodą Niemkę, której wcześniej towarzyszył SS-man. Dziewczyna – ma na imię Magda – prosi go o pomoc w ucieczce. Wspólnie spędzają resztę tej tragicznej nocy, wędrując przez spustoszone przez bomby Drezno. W końcu oboje przeprawiają się przez Łabę na drugi brzeg miasta, wolny od pożarów. Tam patrole SS rozdzielają Niemców od obcokrajowców...

Lato 1939 roku. Profesor Gabriel Tomicki (Bronisław Pawlik), nazywany przez znajomych don Gabrielem, spiera się podczas zebrania naukowego ze swoim adwersarzem, dr. Stanisławem Dogiem-Leśniewskim. Prof. Tomicki jest germanistą wykształconym na niemieckich uniwersytetach w Heidelbergu i Lipsku. Nie wierzy w możliwość rozpętania wojny przez potomków Goethego, Schillera i Hegla… Dr Dog-Leśniewski, subtelny znawca kultury francuskiej, jest odmiennego zdania. Zacięte spory, jakie od jakiegoś czasu wiodą, nie mają tylko charakteru intelektualnego, lecz również psychologiczny. Tomicki, mężczyzna niepozorny i wątły, na dodatek krótkowidz, ma trudności w kontaktach z kobietami. Dog-Leśniewski jest mężczyzną przystojnym i czarującym, cieszącym się ogromnym powodzeniem u płci pięknej. Tymczasem nadchodzi 1 września. Wybucha wojna. Zafascynowany osiągnięciami ducha germańskiego don Gabriel postanawia zaciągnąć się do wojska. Okazuje się jednak, że jest niezdolny do służby liniowej. Podczas jednego z nalotów poznaje w schronie Florentynę – fordanserkę z klubu nocnego Casanova. Dziewczyna jest jego sąsiadką, lecz przez całe lata nie zwracał na nią uwagi. Wspólnie postanawiają opuścić pogrążającą się w chaosie stolicę. Dźwigając plecaki, maszerują nocą. Za dnia sypiają po stodołach. Tomicki zakochuje się we Florentynie i dzięki niej leczy swój zadawniony kompleks. Udaje mu się także zaciągnąć do wojska.

U schyłku dziewiętnastego wieku naukowiec H. George Wells, tworzy maszynę zdolną do przemieszczania się w czasie. Opowiada o tym swoim przyjaciołom, a gdy nie chcą mu uwierzyć udaje się w przyszłość, by zdobyć dowody. Przemierzając kolejne wieki George, dociera do odległej przyszłości, gdzie rasa ludzka podzieliła się na dwa gatunki pokojowych Eloi i potwornych Morloków.

Reżyserka filmu Agnès Varda przedstawia trzy fragmenty z dzieciństwa swojego męża scenarzysty i reżysera Jacquesa Demy. Ciężko chory artysta brał udział w zdjęciach, pracował nad realizacją projektu. Nie doczekał premiery, zmarł podczas prac nad montażem. Jacquot, mały chłopiec pod koniec lat trzydziestych. Jego ojciec jest właścicielem warsztatu samochodowego, a matka fryzjerką. Cała rodzina żyje szczęśliwie. Chłopiec lubi śpiewać i chodzić do kina. Fascynuje go każdy rodzaj przedstawienia artyzmu (teatr, kino, lalki). W końcu kupuje kamerę, aby zrobić swój pierwszy film amatorski.