Filmy polak za granicą

Film opowiadający o życiu wybitnego polskiego matematyka Stanisława Ulama.

Na emigracji w Zachodnich Niemczech umiera polski pisarz Piotr Korton. Tomasz jest początkującym dziennikarzem, postanawia napisać o nim artykuł, bez zgody redaktora naczelnego pisma, w którym pracuje. Dziennikarz dociera do przyjaciół i kochanki zmarłego, odnajduje nawet w sierocińcu syna pisarza. Z czasem zaczyna się upodabniać do Kortona…

W kurortach egipskich na potęgę kwitnie biznes turystyczno-miłosny. Może to jakiś specjalny rządowy program, w którym zadaniem młodych i pięknych egipskich chłopców jest podrywanie turystek? Każda znajdzie swojego adoratora – wiek nie gra roli. A europejskie kobiety mają pieniądze na finansowanie fikcyjnych chorych matek i kupowanie kart do telefonu. „To jest takie wzruszające, że chłopiec trzyma w objęciach kobietę, która mogłaby być jego matką. Z takim wielkim szacunkiem, z uwielbieniem i powiedziałabym dumą, że on jest mężczyzną tej kobiety” – mówi jedna z bohaterek.

Na przedmieściach Kopenhagi trwają święta Bożego Narodzenia. Do domu mieszkającej w Danii Polki – Alicji – przybywają z wizytą liczni krewni i znajomi. Wkrótce w domu dochodzi do tajemniczego morderstwa.

W 1932 roku Zishe przybywa z polskiego miasteczka do Berlina, gdzie ma występować w Teatrze Okultystycznym Hanussena. Przebrany za mitycznego herosa Zygfryda zabawia nazistów i elegancką widownię niewiarygodnymi popisami siły. W pewnym momencie otwarcie przyznając się do swego pochodzenia i religii, wywołuje w artystycznym światku Berlina wielką sensację. Występy nadzoruje sam Erik Hanussen (Tim Roth), tajemniczy, charyzmatyczny magik, przyciągający tłumy niezwykłymi seansami hipnotyzerskimi. Jako zagorzały i ostentacyjny zwolennik Hitlera i jego polityki, Hanussen głosi nieunikniony triumf Niemiec. Pewnego dnia dochodzi do poważnego konfliktu pomiędzy Zishe, a Erikiem: siłacz oskarża swego pryncypała o oszustwa w czasie seansów spirytystycznych, co prowadzi do dramatycznego przełomu w akcji opowieści.

Dzięki pracy zarobkowej na Zachodzie rodzinie Kosińskich żyje się dostatnio. Tym razem do Holandii wyjeżdża Joanna, która ma się opiekować starszą panią. Po jakimś czasie przedłuża pobyt w Amsterdamie, następnie pozostaje za granicą, gdzie po rozwodzie chce ponownie wyjść za mąż. Kiedy przysyła zaproszenie dla syna, jego ojciec nie chce się zgodzić na wyjazd… Była żona przyjeżdża na rozprawę do Polski. Tym razem Paweł wyraża zgodę na wyjazd Michała pod warunkiem, że wróci po wakacjach do kraju.

Główny bohater, Franciszek X, jest znakomitym polskim dyrygentem. Przebywa właśnie z cyklem koncertów w Pradze. Tam poznaje przypadkiem młodą polską turystkę – Anitę. Dla zabawy Franciszek udaje przed nią Czecha. Anita jest zaintrygowana nowo poznanym mężczyzną i okazuje mu coraz więcej sympatii…

Antyczna tragedia Sofoklesa, przeniesiona do zamieszkanego przez bezdomnych parku na dolnym Manhattanie, ma wymiar tragifarsy, okrutnej, ale i śmiesznej. W Tomkins Square Park drzemie na ławce Sasza (Jerzy Trela), rosyjski Żyd, malarz z Petersburga, zamknięty w sobie, milczący, wieczny uciekinier. Za chwilę pojawią się Portorykanka Anita (Anna Dymna) i Pchełka (Jan Peszek), cwaniaczek z Polski, epileptyk, mitoman, błazen, który z każdego nieszczęścia potrafi zrobić wygłup. Kiedyś byli normalnymi, inteligentnymi ludźmi, mieli swoje pragnienia i aspiracje. Teraz park i ta ławka to wszystko, co pozostało im z życia. Anita chce wyprawić godny pogrzeb swemu ukochanemu, który zamarzł w parku, i pochować go w osobnym grobie, nie we wspólnej mogile, gdzie bezimiennie grzebie się wszystkich bezdomnych. Za niecałe 20 dolarów Sasza i Pchełka podejmują się odnaleźć nieboszczyka. Jadą na Bron, odbijają po kolei wieka czekających na wywóz trumien,zabierają ciało. W parku wyprawiają stypę, w której z godnością uczestniczą zwłoki niby-Johna, bo dwaj przyjaciele omyłkowo wykradli innego trupa. Też był brodaty i w łachmanach, więc szalona nowojorska Antygona nie poznała, kogo zakopali pod ławką. Sasza jeszcze raz próbuje się zmobilizować, pójść do ambasady po wizę, Pchełka popisuje się swoją zaradnością, ale daremne są nadzieje na jakąkolwiek odmianę ich losu.