Filmy relacja rodzinna, prl

Gdzieś na prowincji, w małym miasteczku, mieszka rodzina Moszów. Ojciec rodziny, Filip, skromny zaopatrzeniowiec w dużej fabryce, postanawia, z okazji narodzin córeczki, kupić amatorską kamerę. Początkowo uwiecznia nią swoją szczęśliwą rodzinkę, żyje cicho i spokojnie, ale z czasem, gdy o jego hobby dowie się dyrekcja zakładu, powoli ewoluuje w społecznika i zaangażowanego artystę. Zaniedbuje przy tym rodzinę i dom. Jaką cenę zapłaci za swoją pasję?

Karierowicz z Pułtuska marzy tylko o jednym – o władzy. Pewnego dnia dostaje nominację na „eksponowane stanowisko” w stolicy. Ma być gospodarzem domu w jednym z bloków na Ursynowie. Mieszkańców zniechęca do siebie już podczas przeprowadzki, która obfituje w niespodzianki i konflikty. Okazuje się, że operator dźwigu Zbigniew Kotek i lekarz Zygmunt Kołek otrzymali przydział na to samo mieszkanie. Jedynym wyjściem jest przedzielenie lokalu na pół. Ubecy mają założyć podsłuch u opozycjonisty prof. Dąb-Rozwadowskiego, ale pluskwa trafia do innego lokatora. Tajniacy podsłuchują nauczycielkę flirtującą z zapalonym myśliwym, docentem Furmanem. Ten opowiada jej o wyczynach na polowaniu. Nic dziwnego, że UB uznaje profesora za groźnego terrorystę. Najbardziej niezadowolonym z przydziału M jest weteran praskich podwórek, wielbiciel wódki i gołębi, Józef Balcerek. Robi wszystko, by pozostać wśród kumpli. Ale i jego opór zostaje złamany przez władzę. Gospodarz domu z finezją zatruwa życie lokatorom. Wydaje zarządzenia, orzeka w kwestiach spornych, nie waha się inwigilować życia sąsiadów. W końcu mieszkańcy tworzą tajną opozycję i zaczynają bojkotować rządy Anioła.

Kasia Piórecka odchodzi z pracy, w której nikt jej nie szanował. Chce pracować jako taksówkarz, ale udaje się jej to osiągnąć dopiero w przebraniu mężczyzny. Dzięki nowej pracy poznaje Warszawę, jej mieszkańców i życie z zupełnie nowej perspektywy.

Kasia po ślubie z Pawłem zamieszkała w jego domu nieopodal rodzinnej wsi. Paweł marzy o dzieciach oraz prowadzeniu specjalistycznego gospodarstwa. Rodzice Kasi marzą o wnukach i pod tym warunkiem zgadzają się przepisać swoje gospodarstwo dzieciom. Natomiast marzeniem Kasi jest powrót na studia. Wzajemne i różnorodne oczekiwania w rodzinie rodzą prawdziwy galimatias. Dopełnia go wizyta małego Piotrusia, którym Kasia opiekowała się podczas pobytu w Warszawie.

Dwa przeplatające się wątki. Pierwszy - jesień 1978, bieszczadzka wieś, w miejscowym PGR pracę podejmuje Edward Środoń. Na noc zatrzymuje się w gospodarstwie Dziabasów, gdzie podczas suto "zakrapianej" nocy dochodzi do tragedii. Drugi - 1982, zima, Stan Wojenny. Porucznik Mróz przeprowadza wizję lokalną mająca pomóc w wyjaśnieniu dramatycznych wydarzeń sprzed 4 lat.

Nastrojowy dramat psychologiczny, rozegrany w scenerii prowincjonalnego miasteczka: stary kolejarz staje wobec konfliktów, zrodzonych z nieoczekiwanego ożenku syna z obcą kobietą, nie zaś z kochającą go miejscową dziewczyną. Małe kresowe miasteczko. Z wojny wraca do domu syn starego zawiadowcy stacji, niespodziewanie przywożąc ze sobą żonę. Dramat kochającej go i czekającej na niego córki sąsiada, Celinki, oraz ojca, który w niej widział swą synową. Syn nie mogąc pogodzić się z ojcem, wyjeżdża wraz z żoną spodziewającą się dziecka. Miasteczko opuszcza także Celinka.

Debiutancki film Kazimierza Kutza, złożony z trzech nowel, „Krzyż”, „Pies” i „Wdowa”, będących adaptacjami opowiadań Józefa Hena. Akcja toczy się w czasie II wojny światowej i tuż po niej. „Krzyż”: Franek Socha to wiejski fajtłapa i poczciwina. Podczas wojny wykazuje się jednak bohaterstwem i zostaje odznaczony Krzyżem Walecznych. Ma nadzieję, że po powrocie do rodzinnej wsi odzyska uznanie w oczach rodziny i znajomych. Wojnę postrzega jednak tylko jako działania frontowe. Po powrocie do domu przeżywa szok, gdy okazuje się, że wojna dotarła także tu, a z jego wsi zostały jedynie zgliszcza. „Pies”: Studium duchowej patologii spowodowanej przez wojnę. Do oddziału polskich żołnierzy przyplątuje się bezpański pies. Okazuje się jednak, że zwierzę zostało wyszkolone przez esesmanów do pilnowania jeńców w Oświęcimiu. Polacy wyładowują na nim swą nienawiść. „Wdowa”: Film pełen humoru i łagodnej satyry. Po wojnie w małym miasteczku na Ziemiach Zachodnich ludzie próbują odnaleźć się w nowej rzeczywistości. Do miasteczka przybywa wdowa po bohaterze wojennym. Miejscowi traktują ją niemal jak obiekt kultu. Mało kto dostrzega, że jest ona wciąż młodą i atrakcyjną kobietą, która chętniej niż o żałobie myśli o przyszłości.

Stary, duży podwarszawski dom, mieszkają w nim młodzi, Zofia i Jurek oraz jego matka ze starszą, niedołężną siostrą. Młodzi otrzymują szansę wyjazdu na bardzo atrakcyjny kontrakt do Afryki. W tym czasie matka ulega wypadkowi. Co wybiorą: czy własne dobro, czy obowiązek opieki nad kobietami?

Artur (Roman Wilhelmi) w wieku 45 lat wyprowadza się z domu. Zostawia porządną pracę w instytucie, rodzinę i przyjaciół. Takie zachowanie wprowadza nie lada zamieszanie w gronie jego bliskich, którzy starają się pomóc. Chociaż Artur zadbał o kwestie finansowe swoje i rodziny, nikomu się nie naprzykrzał i nie wchodził w drogę, jego otoczenie uważało, że potrzebuje opieki. Zaczęto go nachodzić. Osobnik mieszkający w dworcowym hotelu i stołujący się w dworcowych barach, potrzebujący oddechu i samotności stanowi temat wart drążenia zarówno dla psychiatry dr Barcza (Janusz Zaorski) jak i Marka (Jan Englert) dziennikarza o podupadającej pozycji, który dzięki materiałowi o Arturze chce powrócić na szczyt.

Tematem filmu są codzienne sprawy i radości współczesnej rodziny Leśniewskich: mamy, taty, piętnastoletniej Agnieszki, czternastoletniego Leszka, sześcioletnich bliźniąt Beaty i Pawła, widziane głównie oczami bliźniąt, zwanych Bąblami. Rodzina przeprowadza się do nowego mieszkania w bloku, które znów okazuje się za ciasne. Dzieci przygotowują prezenty dla mamy z okazji zbliżających się imienin, gdy nagle – pod wpływem wywiadu telewizyjnego, jakiego udzieliła w trakcie dokonywania zakupów – uświadamiają sobie, że wcale nie jest ona najszczęśliwsza osobą. Przytłoczona krzątaniną dnia powszechnego, dla dobra rodziny zarzuciła wszystkie swoje ambicje życiowe i plany. Zapada decyzja, że mama pójdzie na studia. Narastają trudne dla rodziny dni – sprzątanie, pranie, prasowanie, gotowanie dla sześciu osób spadło w głównej mierze na dzieci, ponieważ ojciec pracuje. „Bąble” i pozostali członkowie rodziny przeżywają kryzys, matka – załamana – chce rzucić studia. Wszystkie perypetie kończą się jednak szczęśliwie i matka zdaje egzaminy, pozwalające jej zaliczyć rok studiów. Współczesny film obyczajowy, zmontowany z materiałów serialu telewizyjnego Rodzina Leśniewskich.